Artykuł został opublikowany także na portalu JustPasteIt (dawniej Eioba).
Wersja z 2007-07-29

Grzegorz Jagodziński

Głagolica

W powyższej tabeli zaprezentowano alfabet głagolicki według przyjętej kolejności liter, zgodnej z ich wartością liczbową (zob. niżej). Do obejrzenia liter głagolickich konieczne są fonty MPH 2B Damase i Dilyana, zob. tutaj. Pod literami podano ich nazwy według nazewnictwa ISO z uwzględnieniem prac Georgija Haburgaeva, a następnie ich transkrypcję na alfabet łaciński.

Litera v nosi też nazwę vědě. Litery ʒ, x oznaczają polskie dz, ch. Litera transliterowana jako ï (iže) oznaczała prawdopodobnie ji. Druga postać litery iže używana była na początku wyrazu. Haburgaev stosuje nazwy ižen, iže zamiast iže, i. Zamiast nazw tvrьdo, frьtъ, črьvь spotyka się też tverdo, fertъ, červь. Połączenie ъi (y) zwane jery nie stanowi litery alfabetu, ale oddaje się je przy pomocy jednej litery w transliteracji. Litera ha nosi też nazwę ha pająkowate. Drugi jus mały zwany jest jus mały z ogonkiem. Skrót j. oznacza jotowany (jus mały jotowany, jus duży jotowany). Trzy końcowe litery występują tylko w niektórych wersjach głagolicy, w ISO noszą nazwy shtapic, trokutasti a, latinate myslite.

Alfabet głagolicki według K. Moszyńskiego

Głagolica okrągła i kwadratowa

Głagolica kursywna i kwadratowa

Wymowa (spelling) liter głagolickich wg Juraja ze Slawonii, 14/15 w.

Litery kaligraficzne

Dobrym wstępem do głagolicy jest witryna Croatian Glagolitic Script (C) by Darko Zubrinic, Zagreb (1995), z której pochodzą powyższe ilustracje.

• pisma słowiańskie
• transliteracja
• wymowa rosyjska
• wstęp do językoznawstwa historycznego
• reguły i prawa językowe
• pochodzenie Słowian
• O nazwach Słowian [1, 2]
• kalendarium historyczne