Sonanty

Część poprzedniaPowrót do pierwszej strony

Kliknij wyraz, by usłyszeć jego wymowę

Fonem Pisownia Przykłady Wymowa Uwagi
Sonanty płynne
/r/ r krowa /krova/  
/l/ l lalka /lalka/  
Sonanty nosowe
/m/ m mysz /myš/ Przed „f”, „w” przechodzi w /w̃/. Jest także drugim składnikiem „ę”, „ą” przed zwartymi wargowymi /p, b/.
ę /em/ sęp /semp/
głęboki /gwemboḱi/
ą /om/ kąpiel /komp′el/
trąba /tromba/
/n/ n nos /nos/ Przed szczelinowymi i „r” zmienia się w /w̃/, przed /i, ′, ć, ʒ́, j/ – w /ń/. Przed /č, ǯ/ jest dziąsłowe.
poncz /ponč/
kindżał /ḱinǯaw/
szynki /šynḱi/ Przed prewelarnymi /ḱ, ǵ/ i welarnymi /k, g/ zmienia się odpowiednio w /ŋ́/ lub /ŋ/, lecz tylko w niektórych zapożyczeniach. Poza tym zachowuje swoją zębową artykulację.
ongiś /onǵiś/
szynka /šynka/
dyngus /dyngus/
ę /en/ pręt /prent/ Jest również drugim składnikiem „ę”, „ą” przed zębową zwartą /t, d/ lub afrykatą /c, ʒ/ oraz przed afrykatą dziąsłową /č, ǯ/ (wtedy ma artykulację dziąsłową).
grzęda /gženda/
ręce /rence/
nędza /nenʒa/
pęczek /penček/
poręczże /porenǯže/
ą /on/ kąt /kont/
mądry /mondry/
chcąc /xconc/
żądza /žonʒa/
pączek /ponček/
połączże /powonǯže/
/ń/ ń słoń /swoń/ Zazębowa, spalatalizowana nosówka. Może wystąpić na końcu wyrazu lub przed spółgłoska – wtedy piszemy „ń”. Przed samogłoską pisane jest „ni”, przed „i” – „n”.
słońce /swońce/
ni niańka /ńańka/
n nić /ńić/
kanciasty /kańćasty/ Pisownia „n” (w zapożyczeniach – niektóre z nich są dobrze przyswojone) występuje też przed /ć, ʒ́/ („ci”, „dzi”).
Andzia /ańʒ́a/
ę /eń/ zięć /źeńć/ Jest też drugim składnikiem „ę”, „ą” przed zazębowymi afrykatami /ć, ʒ́/.
będzie /beńʒ́e/
ą /oń/ wziąć /vźońć/
kądziel /końʒ́el/
/ŋ́/ n bankier /baŋ́ḱer/ Prewelarny (spalatalizowany) wariant /ŋ/, tylko przed prewelarnymi zwartymi /ḱ, ǵ/. Zapisywany „n” w zapożyczeniach (w wyrazach rodzimych „n” zachowuje swoją artykulację zębową w takiej pozycji).
songi /soŋ́ǵi/
ę /eŋ́/ ręki /reŋ́ḱi/
węgiel /veŋ́ǵel/
ą /oŋ́/ pąki /poŋ́ḱi/
sągi /soŋ́ǵi/
/ŋ/ n bank /baŋk/ Tylko przed welarnymi. Zapisywane „n” w zapożyczeniach.
Anglik /aŋglik/
ę /eŋ/ ręka /reŋka/ Jest też drugim składnikiem „ę”, „ą” przed zwartymi welarnymi /k, g/.
sięgać /śeŋgać/
ą /oŋ/ pąk /poŋk/
ciągnąć /ćoŋgnońć/


Ciąg dalszy


Strona głównaGramatyka polska

2022-03-14